Nie potrafię przyjmować krytyki. Tak już mam. Że niby ja zrobiłam coś źle? Bzdura! Niemożliwe. Sprawdź jeszcze raz. I jeszcze! I jeszcze… Zaprzeczenie to mój naturalny mechanizm obronny. Potem zalewa mnie fala gniewu, po której pozostaje tylko zwątpienie. W siebie, we własne siły i w cały otaczający mnie świat. Bo czy to ma jakikolwiek sens? Czy moja…
Robię to. I wcale się tego nie wstydzę. W końcu robią to wszyscy. Nawet jeśli się do tego nie przyznają – i tak to robią. Czasem dla rozrywki, czasem z braku innej możliwości. Myślą, że im wolno. Sądzą, że nikt o tym nie wie. Ręka do góry, kto nigdy nie dopisał żadnego fragmentu do tłumaczenia.…
Nie umiem tłumaczyć. Powiem więcej, nawet tego nie lubię. Nie klepię dwudziestu stron dziennie, stukając radośnie w klawisze w rytm ballad Okudżawy. Zanim rozpocznę kolejny rozdział, zdążę upiec dwa ciasta i przeszastać połowę wypłaty na allegro. Odpalam plik z takim entuzjazmem, z jakim wysłuchuję opowieści męża o historii korpusów Green Lanterna. Ale jak już usiądę…
